Tο χρώμα – ως οπτική αντίληψη και έκφραση μιας πραγματικότητας – αποτέλεσε τον κύριο άξονα της εργασίας μου από τα πρώτα κιόλας διερευνητικά μου χρόνια.
Επιχειρώντας να προσεγγίσω και να αναπαράγω με εικαστικό τρόπο προσλαμβάνουσες εμπειρίες, έννοιες και ψυχικές καταστάσεις, διένυσα μια προσωπική καλλιτεχνική διαδρομή, όπου οι θεωρητικές και τεχνικές της εναλλαγές με οδήγησαν στην δημιουργία διαφορετικών χρωματικών και μορφολογικών εικαστικών περιόδων.
Σε μια πρώτη αναζήτηση (περίοδος 1990 – 1997) η χρωματική παλέτα και ο μαύρος τόνος, τείνουν να καλύπτουν και να αποκαλύπτουν την δυναμική μιας συνεχούς μεταμόρφωσης αντίρροπων καταστάσεων, που όμως δύνανται να βρεθούν σε κατάσταση αρμονίας, περπατώντας ανάμεσα στο χάος και την τάξη, το φως και το σκοτάδι, το χρώμα και την ύλη. Στα έργα αυτής της εποχής, ήθελα να εκφράσω έναν προσωπικό μη συνειδητό κόσμο στον οποίον τα εικαστικά του στοιχεία μπορούσαν να προβάλλονται ρυθμικά, μέσα σε ένα θεωρητικά αέναο περιβάλλον.
Σε επόμενο βήμα (περίοδος 2004 – 2018) διερευνώ τα ίδια στοιχεία στα έργα μου, όπου το μαύρο δεν υφίσταται και επικρατεί το χρώμα.
Και στις δύο αυτές περιόδους οι εργασίες μου προβάλλουν βιωματικές εμπειρίες χωρίς να αποδίδεται σε αυτές κάποια λεπτομερή εικονιστική κατάσταση. Το θέμα εκφράζεται μεταφορικά μέσα από το χρώμα και την ανεικονική καταγραφή της κίνησής του και της έννοιας της ενέργειας. Κάποιες φορές, με την παράλληλη χρήση, άλλοτε συμπαγών και άλλοτε πάλι διάφανων υλών, επιχειρώ να εντείνω οπτικά το εικαστικό μου αφήγημα.
Η εικαστική αναζήτηση με ολοένα πιο καθαρά χρώματα, με οδηγεί στη συνέχεια στη σειρά « Εντροπικά » (περίοδος 2019 +). Βρισκόμαστε στην περίοδο όπου η ροϊκή δυναμική κινητικότητα, που προτάσσει η επεξεργασία του χρώματος, γίνεται αυτοσκοπός. Η γραμμή μετατρέπεται από περίγραμμα που ορίζει, σε περιεχόμενο το οποίο διαγράφει πορείες και συγκρούσεις, οι οποίες με τη σειρά τους οδηγούν σε λυτρωτικές δομικές μεταμορφώσεις, μέσα από μία κοινή διαδρομή που χαρτογραφεί τις εκάστοτε πιθανές συμφωνίες τους.
