Για την ιστορία

«Στις αρχές του 1989 ο Διευθυντής του Γαλλικού Ινστιτούτου Θεσσαλονίκης Gilbert Beranger είχε την πρωτοβουλία να επιδιώξει και να αναλάβει την κάλυψη της επένδυσης, με εργασίες νέων καλλιτεχνών, των εξωτερικών τοίχων της Ροτόντας του Ινστιτούτου.
Η σκέψη του Gilbert Beranger ήταν, πρώτα να δοθεί η δυνατότητα, σε νέους καλλιτέχνες της Θεσσαλονίκης, να εμβαθύνουν την προσωπική τους καλλιτεχνική έρευνα σε ένα περιβάλλον ευρύτερο από τον περιορισμένο χώρο του εργαστηρίου. Αλλά, ταυτόχρονα, η πρότασή του απέβλεπε και στη δυνατότητα, για τους καλλιτέχνες, να αναζητήσουν, με την εργασία τους, δημιουργικούς τρόπους παρέμβασης, σε επιφάνειες κοινής θέας, ώστε να πραγματοποιείται, έτσι, μια πιο δημόσια εξοικείωση με τις σύγχρονες πλαστικές σκέψεις της καλλιτεχνικής έρευνας.»
Στο πλαίσιο αυτής της σκέψης, επιλεγήκαν οι μελέτες δύο φοιτητριών της Σχολής Καλών Τεχνών Θεσσαλονίκης, της Μάρως Καραγκουνάκη και τη Σοφίας Κυριακάκη.
«Με βάση τις μακέτες που πραγματοποίησαν και οι οποίες ήταν κατευθείαν συνδεδεμένες με τον ειδικό, πάντοτε, χαρακτήρα της κάθε μιας καλλιτεχνικής τους έρευνας (Μάρω Καραγκουνάκη: «χρωμο-ύλες», Σοφία Κυριακάκη: «χρωμο-δομές»), οργανώθηκε ένα πρόγραμμα διανομής των εργασιών στις λωρίδες της τσιμεντένιας επιφάνειας, σε τρόπο ώστε να αναδεικνύονται οι καθετότητες και οριζοντιότητες του κτιρίου.
Οι δύο καλλιτέχνες εργάστηκαν τρεισήμισι μήνες σε σκαλωσιές ύψους εννέα μέτρων και πραγματοποίησαν 82 έργα . Τα εγκαίνια έγιναν στις 14 Ιουλίου 1989.» (…)

Εμμανουήλ Μαυρομμάτης
περιοδικό ARTI – Η τέχνη σήμερα Νοέμβριος 1990